21 marca obchodzony jest Światowy Dzień Poezji, ustanowiony z inicjatywy UNESCO jesienią 1999 roku. Święto ma na celu promowanie pisania poezji, publikowania, czytania oraz nauczania.
Filia Biblioteki Publicznej Gminy Kłodzko w Wojborzu od wielu lat jest aktywnym fanem tego święta. W środowe popołudnie w czytelni zasiedli lokalni twórcy słowa pisanego w osobach pań Krystyny Radomskiej i Grażyny Sobczak oraz pana Emeryka Drozdowskiego. Wszyscy są członkami Bibliotecznego Wirtualnego Saloniku Literackiego. Emocje, przyroda, uczucia, humor i tęsknoty poetów zalewały serca gości. Oklaskiwano szczerze i co chwilkę.

„Poezja a życie” słowami pani Grażyny Sobczak to cudowna jedność…

Czym poezja jest wobec życia
Jak targnięta struna co brzmi
I wyróżnia się spośród innych
Określona procedura wersów
Ciąg refleksyjnych myśli
Czasami poddawanych krytyce...

Życie przemija bezpowrotnie
Może być wierszem
Częściej bywa prozaiczne
Życie to radość i smutek
Poezja pozwala wznieść się
Ponad życie...

Poezja to natchnienie
Zachęta do nowych wyzwań
Mówiona szeptem do ukochanej
Bywa zachwytem nad pięknem
Albo żalem nad kiczem
Dla mnie poezja i życie to jedność

Kolebką święta poezji jest Francja, gdzie odbywają się główne uroczystości. W Polsce świętu patronuje Stowarzyszenie Literackie. W Gminie Kłodzko opowiada o nim starszy bibliotekarz Małgorzata Kłonowska. Robi to znakomicie, o czym świadczy fakt, że pani Radomska każdy swój nowy tekst czyta bibliotekarce.

„Kwocze kurka” w utworze pani Krystyny Radomskiej, bo niebawem wielkanocne malowanie…

Kwocze kurka ko ko ko
Zniosłam jajko ocho cho
Czy ktoś zachce
Widzieć go?

Gęś się na to odezwała
Kurze jajko wielka sprawa
Moje jajko to jest jajo
Kurze oko by zbielało

I perliczka zaskrzeczała
Perlik perlik wołała
Tak się drzecie
A mojego nie widzicie?
Moje jest jak malowane
I w kropeczki nakrapiane

Wielkie rzeczy no no no
A zielone widział kto?
Kaczka dumnie zakwakała
Bo zielone jajka miała.

A struś stał i obserwował
I im bardzo się dziwował
Czym się oni przechwalają
Niechże moje podziwiają

Wszyscy na strusie jajko spojrzeli
A z wrażenia oniemieli
Lecz takiego nigdy nie widzieli
A na trawie leżało
Ogromne strusie jajo


Nasi poeci świetnie się rozumieli i tematycznie wiązali swoją twórczość w zgrabną całość. Młoda widownia słuchała z zapartym tchem. Bo też wiele było wątków, które dotykały miłości i mody, natury i przyrody, żartów i biedy w biedzie.

„Samotna grusza” pana Emeryka Drozdowskiego na piękny świat patrzyła…

Samotna stara grusza
Na miedzy sobie stała
Wiosna ją w kwiaty i listki
Cudownie przybierała!

Latem w jej liści cieniu
Przysiąść, odpocząć miło
Jesienią owoce zrzucała
Aż słodko się wkoło robiło!

Wiatry północne zimą
Okrutne się nad nią znęcały
To przygniatały do ziemi
To śniegiem oblepiały!

A ona stała cierpliwa
Znosiła przyrody kaprysy
I to że jej gałęzie czasem
Łamały małe urwisy!

Od kiedy na miedzy stoi
Nikt tak naprawdę nie wie
Bo ci co ją małą widzieli
Już dawno siedzą w niebie!

W gałęziach gniazda ptaszki
Z ufnością swe budowały
I wdzięczne za schronienie
Przepięknie dla niej śpiewały!
Wiele też zaklęć miłosnych
Słyszała w majowe wieczory
Gdyż pary zakochane
Szły pod nią na amory!

Niejedna młoda para
Azylu pod nią szukała
Przed wścibskim wzrokiem ludzi
Tu właśnie się chowała!

Wiele tajemnic, sekretów
Widziała oraz słyszała
Ale że była dyskretna
Wiatrom ich nie zdradzała!

Od innych drzew z daleka
Wśród pól na miedzy żyła
Stara samotna grusza
Na piękny świat patrzyła!


Na zakończenie spotkania dyrektor BPGK Mariola Huzar zaprosiła poetów do udziału w otwartym konkursie „Jednego Wiersza” – Łomża 2012, skierowanym zarówno do młodzieży, jak i dorosłych. Uczestnik może zgłosić do konkursu tylko jeden utwór poetycki o dowolnej tematyce i formie. Biblioteka centralna dopilnuje wszelkich niezbędnych procedur i prześle w pakiecie wszystkie zgłoszenia. Termin nadsyłania prac do 18 maja. Zapraszamy do udziału. Zgłoszenia w bibliotekach.